Kimiad ar pillaouer / Barzhoneg gant Ivonig Picard
Kimiad ar pillaouer
« Dornet, krazet, en arh laket (Diou wech),
« Va zamm eost ‘zo dastumet ;
Bara o-do va bugale,
Mond a hellan war vale.
Diskan
« Tra la la, la la la, la la la,
« Tra la la, la la la, la la la.
« Me a zammo arhoaz vintin
« War va marh diou vaninkin ;
« Abred, en hent me a yelo
Daoust d’an deiz, avel pe hlao. »
Pa oe savet ar pillaouer,
E lakaas e voutou-ler ;
Gand e vaz dindan e gazell,
‘Laras : « yo ! » n d’e gomper “Yell »
Ar beure a oa trist ha treud
Med ar paotr ‘vid ken nebeud
A gane kerkoulz ha nikun
‘N eur garga e gorn-butun :
« Ahann da goulz Kalagoañv,
« Petra ‘rafen er vro-mañ ?
« Troha tammou lann er menez,
« A-wechou mond war zevez.
« A-hend-all, stanka an tier ;
« Ze ‘vad, n’eo ket eur vicher,
« Ha koulskoude, va breudeur gêz,
« M’em-bije ‘n distera êz,
« Ne dajen ket da billaoua,
« Gwelloh eo kaoud peadra !
« Med perag eta damanti ?
« Bevom bepred dizoursi ! »
Neuze e weler va den mad
War gein e loen o pignad,
Oh ober sin ar groaz buan :
E wreg ‘bedo evitañ.
E-keit-se ‘hrizinke Yellig.
‘Liez e Leon birvidig ;
Mond a reas d’an inkane
Da noz ‘oa e Landerne.
Le départ du pilhaouer
« Battue, séchée puis engrangée
Ma maigre moisson est rentrée.
Mes enfants auront donc du pain
Et moi je m’en vais demain.
Refrain
Tra la la, la la la, la la la,
« Tra la la, la la la, la la la.
Demain matin je chargerai
Deux paniers sur mon cheval bai.
Sans traîner je prendrai la route
Pluie ou vent, coûte que coûte. »
Sitôt levé le chiffonnier
Enfila vite ses vieux souliers.
Avec son bâton sous l’aisselle
Il fit « Hei !» au compère « Yell ».
Malgré le matin triste et froid
Notre homme se sentait comme un roi
Sifflant, chantant comme personne
Bourrant sa pipe si bonne.
« De ce jour jusqu’à la Toussaint
Que pourrais-je faire dans le coin ?
Coupeur de lande dans la montagne ?
Journalier, qui rien ne gagne ?
Ou encore réparer les toits
Ce n’est pas un métier pour moi.
Mes chers frères, je le dis pourtant
Si j’avais le moindre argent,
Je cesserai d’être chiffonnier
Il vaut mieux être fortuné !
Mais pourquoi donc se lamenter ?
Vivons sans nous tourmenter ! »
Alors vous verrez mon brave homme
grimper sur sa bête de somme.
Vite, il esquisse un signe de croix
Pour lui sa femme priera.
Cependant Yellig hennissait
Vers le Léon qu’elle connaissait.
Elle allait l’amble d’un bon train
Landerneau n’était plus loin.